Jak poprawnie ocieplić ścianę.

Nie ulega wątpliwości, że w naszym klimacie każdy budynek mieszkalny warto ocieplić, a nawet należy to zrobić. Pomaga to zaoszczędzić energię cieplną i poprawia mikroklimat pomieszczeń poprzez regulację temperatury i poziomu wilgotności – zarówno latem jak i zimą. To inwestycja, która się opłaca, wydatki na ogrzewanie natychmiast zauważalnie się zmniejszą. Prawidłowo docieplony budynek jest chroniony przed kondensacją pary wodnej, która jest bezpośrednią przyczyną rozwoju pleśni i grzybów na ścianach i sufitach. Pomieszczenia dodatkowo wyciszą się, a to bezpośrednio wpłynie na poprawę komfortu życia. Jeśli dbasz o środowisko naturalne, ucieszy cię również fakt, że ocieplone budynki emitują mniej dwutlenku węgla do atmosfery.
Pozostają już tylko kwestie techniczne – jak poprawnie wykonać ocieplenie?

Ocena i przygotowanie podłoża.

• Oczyszczanie. Ściana musi zostać starannie oczyszczona, powinna być całkowicie sucha, bez śladów kurzu, pyłu, pozostałości tynku i farby oraz resztek kleju np. po tapecie. Podejście na zasadzie „to się zakryje”, nie ma przy ocieplaniu racji bytu.
• Gruntowanie. Porowate i nasiąkliwe podłoża mineralne wymagają gruntowania. Jeśli pominiesz ten etap z powodów ekonomicznych, oszczędność będzie jedynie pozorna. Tego typu powierzchnia nie wchłonie równomiernie wody z cementowych zapraw klejowych, czego skutkiem będzie obniżona przyczepność i stopniowe odseparowywanie się płyt ocieplenia.
• Wyrównanie. Powierzchnia musi być całkowicie równa, nawet niewielkie wyboje sprawią, że przyczepność zaprawy klejowej nie będzie równomierna. Tu również nie ma miejsca na „tego nie będzie widać”. Płyty muszą mieć solidne oparcie na całej powierzchni, w przeciwnym razie zaczną powstawać ruchy ocieplenia w kierunku prostopadłym do ściany. Ten proces będzie się pogłębiał wraz z upływem lat, aż w końcu doprowadzi do rozpadu systemu dociepleniowego. Amatorskie styropianowe podklejki lub stosowanie grubszej warstwy zaprawy są niedopuszczalne! Te pierwsze całkowicie zaburzą przyczepność, zaś zastosowanie zbyt dużej ilości kleju znacząco wydłuży czas wiązania warstwy mocującej. Jedyne, co w ten sposób można uzyskać to naruszenie płyt i mniejsza lub żadna przyczepność kleju. Warto również pamiętać, że takie „pójście na łatwiznę”, jest kosztowne. Zaprawa klejowa jest znacznie droższa niż zaprawa wyrównująca lub tynk.

PAMIĘTAJ! Wszelkie zaniedbania na tym etapie zaczną dawać o sobie znać wraz z upływem lat – i nie licz na to, że w twoim przypadku będzie inaczej. Naprawa ocieplenia w najlepszym wypadku będzie bardzo kosztowna, w najgorszym zaś – niemożliwa.

Wybór materiałów.

• Wełna mineralna. Musi być zupełnie sucha, przesiąknięta wilgocią traci swoje właściwości cieplne. Równie ważny jest układ włókien. Zdecydowanie zaleca się wybór fasadowych płyt lamelowych, których włókna ułożone są prostopadle do powierzchni ściany. Taki układ sprawia, że płyty są aż sześciokrotnie bardziej odporne na oddzielanie się! Prostopadłe włóka czynią płytę bardziej elastyczną, dzięki czemu znacznie łatwo ocieplisz również ściany zaokrąglone bądź posiadające załamania. Cena płyt lamelowych jest wyższa jednak ich znacznie większa wytrzymałość i zmniejszony czas wykonywania docieplenia (ze względu na większy rozmiar płyt), to powody, dla których nie warto oszczędzać.
• Styropian. Tego typu materiał musi mieć czas na przejście procesu nazywanego skurczem wtórnym płyt. W okresie pierwszych dwóch miesięcy od dnia produkcji nie należy montować płyt styropianowych, ponieważ w tym czasie z pęcherzyków styropianu uwalnia się pentan. Jest to naturalny proces, który musi nastąpić przed przyklejeniem płyt do ściany. Jeśli rozpocznie się on po montażu, elewacja popęka lub w miejscu styku płyt pojawią się wybrzuszenia. Główną wadą płyt styropianowych jest ich brak odporności na promieniowanie UV, przez które materiał żółknie i zaczyna kruszeć. Jeśli zdarzy się, że prace nad ociepleniem zewnętrznym zostaną przerwane przed pokryciem płyt warstwą z zatopioną siatką zbrojną, styropian może zacząć się utleniać, a następnie żółknąć. Przed wznowieniem prac konieczne będzie zeszlifowanie uszkodzonej powierzchni płyty.

PAMIĘTAJ! Płyty nie mogą być uszkodzone. Ukruszenia, pęknięcia i odłamane rogi całkowicie eliminują możliwość zastosowania płyt, jako warstwy dociepleniowej.

Montaż płyt.

Podstawą montażu płyt jest zaprawa klejowa, zaleca się jednak późniejsze zastosowanie kołków mocujących. Można to zrobić dopiero po dwóch dniach od momentu przyklejenia płyt. Jeśli ty lub ekipa budowlana zabierzecie się za to przed zawiązaniem się warstwy klejącej w imię rzekomej oszczędności czasu, powstanie wysokie ryzyko, że płyty zaczną się przesuwać, a powierzchnia dociepleniowa zniekształci się.

PAMIĘTAJ! Kołki to tylko uzupełnienie instalacji, nie zniwelujesz przy ich pomocy błędów powstałych w trakcie klejenia płyt.

Łączenie płyt.

Zbyt duże rozstępy pomiędzy płytami powodują powstanie tzw. mostków termicznych, dlatego należy je układać tak ściśle jak to tylko możliwe. Ciężko jednak całkowicie uniknąć szczelin, należy je jednak starannie wypełnić wkładkami z materiału termoizolacyjnego lub poliuretanową pianą montażową – to jedyne dopuszczalne materiały. Niech cię nie kusi szpachlowanie połączeń, tynk w tych miejscach będzie przemarzał, co uwidoczni się w postaci skraplającej się wody lub uwidocznienia się poszczególnych płyt.

PAMIĘTAJ! Płyty muszą tworzyć jedną płaszczyznę, wszelkie nierówności należ starannie zeszlifować.

Ostrożnie z wodą.

Wystrzegaj się fałszywej oszczędności. Rozcieńczanie tynku podkładowego wodą zaburzy jego właściwości. Powinien on być stosowany tylko i wyłącznie w postaci stałej, wilgotny straci swoją przyczepność. Jeśli nałożysz tynk szlachetny na mokry tynk podkładowy, nastąpi nagły wzrost temperatur i ciśnienia, co z kolei wywoła pojawienie się pęcherzyków. Dzieje się tak z powodu pary wodnej, która szybko i nieuchronnie odzieli wyprawę elewacyjną oraz tynk podkładowy od warstwy zbrojnej.
Inaczej sprawy się mają w przypadku stosowania tynków mineralnych i akrylowych, które nakłada się metodą „mokre na mokre”. Jeśli któraś z warstw zaschnie przed nałożeniem kolejnej połącznie, płyt uwidocznią się i staną nierówne. W przypadku tynków mineralnych szalenie ważne jest, aby jednorazowo rozrabiać całą zawartość worka, kontrolując przy tym ilość dodawanej wody. Jeśli będziemy to robić na raty, poszczególne partie tynku będą różniły się gęstością, a w przypadku tynków barwionych także odcieniem.

PAMIĘTAJ! Tynki należy kłaść cienkimi warstwami nieprzekraczającymi 3 mm. Wszelkie zmiany temperatury (w tym nasłonecznienia) i poziomu wilgotności wpłyną niekorzystnie na efekt końcowy. Prace tynkarskie należy prowadzić przy temperaturze od 5°C do 25°C. Jako ochronę przed czynnikami atmosferycznymi stosuje się siatkę ochronną.

Najczęstsze błędy popełniane przy ocieplaniu ścian.

Pośpiech. To zawsze zły doradca. Najczęściej prowadzi on do pokuszenia się o zbyt wczesny i niedbały montaż kołków.

Skąpstwo. Ocieplenie ma ci służyć przed długie lata, dlatego nie warto oszczędzać na materiałach ani ekipie budowlanej (jeśli brak ci odpowiednich umiejętności). Tandetne materiały i szereg błędów montażowych mogą narazić cię w przyszłości na ogromne wydatki związane z naprawą elewacji. Nie wspominając już o kosztach zdrowotnych wywołanych stresem.

Ignorancja. Symboliczne machnięcie ręką na niedociągnięcia nie sprawi, że przestaną one istnieć. Ocieplenie budynku wymaga dużej precyzji i dbałości o szczegóły. W przeciwnym razie izolacja nie spełni swojego zadania, a z czasem (szybciej niż myślisz) zacznie się rozpadać.

Artykuł pochodzi z serwisu: